Herdenking Mariaoord

Annie,

Tante Annie 

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong. 

Onze gedachten maken een sprong. Ieder van ons herinnert zich je op een eigen manier.

We herinneren ons het drukke gezin, waarin jij een van de “groten” was, totdat je het ouderlijk huis verliet. Van een grote zus werd je een verre zus, bijna onbereikbaar. Jouw leven was verder in de handen van jouw Heer.

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong.

We herinneren ons het jaarlijkse bezoek; de kloosterregels, die dan ook voor ons golden. De tuin, prachtig aangelegd, waarin we mochten wandelen, de paden, die we niet mochten verlaten, de appels, die we niet mochten plukken. En jij genoot zichtbaar van ons bezoek.

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong.

We herinneren ons de grote veranderingen in je leven: de afstand van het habijt, op vakantie en op bedevaart met Ciska, je zus, je bezoeken aan de familie, onze bezoeken aan jou. Voor ons veranderde je van kloosterlinge in mens.

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong.

We herinneren ons gezelligheid. We herinneren ons spelletjes kaart en rummikub, je blije lach als je mocht winnen. We herinneren ons je blijheid als je je hele familie om je heen had.

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong.

Jouw wereld werd kleiner. Velen gingen je voor op je reis naar de Heer.Jij ging steeds slechter zien. Jouw zichtbare wereld werd kleiner. Maar jij bleef blijmoedig, genoot van ieder contact. Je toonde je trots op je kamer, op je bloemen, op het zijn van de oudste.

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong.

We herinneren ons je laatste jaren. Je lichaam stond je steeds minder toe. Jouw geest zakte langzaam weg, totdat je begon aan je laatste reis. Wij geloven dat je je bestemming hebt bereikt.

Vrede tekent je gelaat.

Maria en het Kind waken over je.

Jouw lange reis is ten einde.

Je bent terug bij je oorsprong.

Gepubliceerd door

Chris Arts

Sinds ik gestopt ben met betaald werken heb ik de tijd om me met andere leuke dingen bezig te houden. Een van de dingen, die ik graag doe is schrijven. Het is wel zo dat ik dat mijn hele leven al heb gedaan, maar dat was toch vooral juridisch, beleidsmatig of organisatorisch. Natuurlijk was en ben ik ook van de vakantiedagboeken en sinterklaasgedichtjes. Nu wil ik dus proberen mijn taal op een andere manier te gebruiken. In 1945 ben ik in Amsterdam geboren. Dat is de stad van mijn jeugd, de stad waar ik mijn Olga heb ontmoet en de stad waar mijn loopbaan is begonnen. Enkhuizen en West-Friesland zijn onverbrekelijk verbonden met de geboorte van onze kinderen en een deel van hun kindertijd. De kinderen zijn uitgevlogen. We hebben kleinkinderen. Ik ben ernstig ziek geweest. Een aantal gedichten zijn in die periode tot stand gekomen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.