Maand: september 2008

Opstandig en cynisch

Verstandig en toch cynisch

Oorzaak: falen medisch

 

Die ideeën moeten uit mijn hoofd

Dat heb ik Olga en mezelf beloofd

We willen niet van hoop worden beroofd

 

Op zoek naar een opsteker. Die doet goed

Maar we zien even niet hoe het moet

Sleurdagen zonder dat je iets doet

 

Proberen te slapen, hangen, eten

Olga aan het zorgen moet je weten

En ik? De helft of meer vergeten

 

Toch ben ik in mijn hoofd een hele vent

Die overal op af rent

En het klappen van de zweep kent

 

Maar voor nu: proberen

Achter de rollator lopen leren

En maar hopen.’t Kan verkeren

 

Opgesloten in mijn lichaam

Gevangen in mijn geest

Dat belemmert het meest

 

Geen vrijheid om te gaan

Beperkt is mijn ruimte

Kan nauwelijks op mijn benen staan

 

Mijn huis is mijn kasteel

Ook mijn ruime cel

Hoe fijn ook. Het is niet veel

 

Ik zou willen …..

Ach, vul maar in

Nu vooral gillen

 

Jij bent mijn steun,

Mijn vrouw op wie ik leun

In mijn wankele ogenblikken

In de hoop dat ik je niet laat schrikken.

 

Jij bent mijn toeverlaat.

Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat

Kan ik steeds bij je terecht

Of ik me nu goed voel of slecht.

 

Jij bent mijn held,

Mijn alles, heb ik je dat al verteld?

Ik hou zoveel van jou,

Olga, mijn allerliefste, mijn vrouw.

 

Al die emoties zitten er nog.

Ze komen weer naar boven, soms wat log

Uit de diepte, maar vooral spontaan.

Emoties, die met tranen gepaard gaan.

 

Soms tranen die zo maar komen,

Die uit je ogen stromen,

Die je even niet stoppen kan.

Je hoeft je niet groot te houden man!

 

Soms voel je je onmacht.

Ik kan dit niet. Dit had ik nooit verwacht.

Ik verbijt me.

Ik verwijt me.

 

Soms voel ik de frustratie komen

Door mijn hele lichaam stromen.

Maar frustratie is van het verleden

En dat moet maar van me af zijn gegleden.

 

Eén emotie is permanent,

Een emotie die Olga kent.

Het zijn van een paar

Vol liefde voor elkaar.

 

Woede, wakker, verdriet.

Vandaag lukt het niet.

Niets gaat zoals we willen.

We zouden het uit moeten gillen!

 

Hoe kunnen we die woede weren?

Die energie naar ons toe keren?

De doembeelden schreeuwend laten verdwijnen?

Het gevoel krijgen dat de zon weer gaat schijnen?

 

Steeds steun bij elkaar zoeken.

Wij zijn een tot in alle hoeken

Van onszelf. In die liefde ligt kracht.

Daar ligt onze overmacht.

 

En dan, zo maar een pakket.

Een verrassing van haar, opgelet,

Met een hele lieve wens.

Je voelt je meteen een ander mens.

 

Waar is mijn fut?

Hoe haal ik die uit de put?

Hoe toon ik minder moe?

Waarom lach ik niet meer naar Olga toe?

 

Ik kan me er maar niet toe zetten.

Lig, zit op mezelf te letten,

Erger me aan mijn dikke pens,

Voel me even geen mens.

 

Aan bewegen kom ik zo niet toe.

Daarvoor ben ik gewoon te moe.

Boodschap vandaag: beperking accepteren.

Ermee omgaan moet je leren.

 

Wie weet morgen weer wat fut?

Zit ik wat minder in de put?

Misschien wat minder moe?

Lach ik meer naar Olga toe.

 

Diep gesprek

Aan behoefte geen gebrek

Dicht bij elkaar

Alleen in gedachten een paar

 

Dit is zo hard

Dit is zo verward

We zij teruggegooid

We voelen ons berooid

 

Hoe gaan we er mee om

Woede blijft. Dat is niet stom

Kunnen we leren

Er vanaf te keren

 

Samen in onze armen

Proberen elkaar te verwarmen

Het gaat met een traan, soms met een lach

Bijna tot de nieuwe dag

 

Half lig ik te dromen.

Zou de tijd weer komen

Dat ik gewoon kan staan

En overal naartoe kan gaan?

 

Dan kruipt het door me heen.

Voel je ene been, voel je andere been.

Liggen ze er niet ontspannen bij?

Voelen ze al niet bijna vrij?

 

Half ligt ze te dromen.

Onrust is weer in haar gekomen,

En dat ik steeds weer op moet staan

En voetje voor voetje moet gaan.

 

Dan schiet de boosheid door haar heen,

Voert ze haar gevecht alleen.

Ik probeer haar wat te strelen.

Het blijft een armoedige poging, geen hele.

 

Samen, alleen

Bang, bezorgd

Afstand, dichtbij

Liefde, zo veel!

 

Twee bange mensen

Waar liggen de grenzen

Van hun gevecht?

 

In het donker bijeen

Waar gaat het heen

Met hun toekomst?

 

Tranen van verdriet

En ook van woede

Keert het ten goede?

 

Kracht vinden bij elkaar

Samen een sterk paar

Willen we vooruit

 

Stille bange mensen

Onzekere grenzen

Intieme nacht