Nachtgedachte

Uit de diepte van het leven

Is mij mijn ik gegeven.

Daarmee leef ik,

Daarmee geef ik,

Daarmee krijg ik,

Maar niet alleen.

 

Gevormd ben ik in ons gezin.

Papa, mama, broertjes, zusjes. Ik er tussenin.

Daarmee leef ik,

Daarmee geef ik,

Daarmee krijg ik,

Maar niet alleen.

 

Langzaam verlaat ik het ouderlijk huis,

Vind mijn Olga en bouw met haar ons thuis.

Daarmee leef ik,

Daarmee geef ik,

Daarmee krijg ik,

Maar niet alleen.

 

Samen mogen we het beleven

Onze kinderen het leven te geven.

Samen vormen we een gezin,

Hecht. Ieder van ons er middenin.

 

Zo is het goed. Fijn dat het ons is gegeven.

Eens moeten we terug naar de diepte van het leven.

 

En als ik er niet meer ben,

Hoor je nog altijd mijn stem,

Gewoon zoals ik ben.

 

Wil je meer? Weten wat je hoorde?

Dan heb je hier mijn woorden.

 

Gepubliceerd door

Chris Arts

Sinds ik gestopt ben met betaald werken heb ik de tijd om me met andere leuke dingen bezig te houden. Een van de dingen, die ik graag doe is schrijven. Het is wel zo dat ik dat mijn hele leven al heb gedaan, maar dat was toch vooral juridisch, beleidsmatig of organisatorisch. Natuurlijk was en ben ik ook van de vakantiedagboeken en sinterklaasgedichtjes. Nu wil ik dus proberen mijn taal op een andere manier te gebruiken. In 1945 ben ik in Amsterdam geboren. Dat is de stad van mijn jeugd, de stad waar ik mijn Olga heb ontmoet en de stad waar mijn loopbaan is begonnen. Enkhuizen en West-Friesland zijn onverbrekelijk verbonden met de geboorte van onze kinderen en een deel van hun kindertijd. De kinderen zijn uitgevlogen. We hebben kleinkinderen. Ik ben ernstig ziek geweest. Een aantal gedichten zijn in die periode tot stand gekomen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.